YVES ROCHER - 2

Uzun süredir yaşımın artık 26 olacak olmasından dolayı iyi bir göz kremi araştırıyordum ve bir türlü karar veremiyordum. Çok ağır bir kozmetik kullanarak cildi yormaktan da korkuyordum. YVES ROCHER 'in GÖZ ALTI İÇİN ROLL-ON 'unu satış temsilcisinin önerisiyle satın aldım. Kırışıklık,göz altı torbası oluşumu ve mor halkaları yok etme iddiasında olan bu ürünü hemen bugün kullanmaya başladım :) Daha iyi etki için satış temsilcisi buzdolabında saklamamı önerdi. Yağlı olmadığını hissettiren ince, hafif bir yapısı var. Yağlı olmaması çok önemli biliyorsunuz göz altlarında yağ bezesi oluşmaması için. Bunun dışında ucunda minik bilyeleri var. Bu bilyelerde kan akışını hızlandırıyor bölgede. Çok az bi miktarı yeterli oluyor uygualamada. İlk kullanımda bile göz çevremde çok hoş bir aydınlık ve canlılık verdi. Bu ürünü severek kullanacağım bence:)

Yves rocher - 1

Yves rocher'den ilk kez bugün alışveriş ettim. Önünden geçip gittiğim bir markaydı:) Ancak içime çok sinen ürünlerle burdan ayrıldım. İlk olarak aldığım parfümü yorumlamak istiyorum. Hayatımda severek kullandığım ilk parfüm desem şu anki mutluluğumu anlamış olabilirsiniz :) Parfüm konusunda birçok marka kullandım ama gerçekten bu parfüm bir başka. Mayhoş gülle benzer, çiçeklerle karışık, hafif tatlımsı bir koku. Beyaz tenlilere gideceğini düşünüyorum. Bir güzel yönü de şu ki hani kokuyu ilk sürünce bir oturma süresi vardır ya, işte bu parfümde bu süre çok kısa. Hemen ern muhteşem notasına geçiş yapıyor. 50 ml olarak sunuluyor. Eau de parfum. Şişesi çantada taşımaya pek uygun değil. Ama tek kusuru da bu olsun. Bir diğer muhteşem özelliğiyse fiyatı. Sadece 70tl.

RADOSTIN STOYCHEV denilen karizma hoca

RADOSTIN STOYCHEV bulgaristan erkek voleybol mili takımının teknik direktörü. Bu adam kesinlikle kız voleybol takımının teknik direktörü olmalıydı...

Ya adamın dudaklar çok süper kesinlikle. Böyle dudakları Wentworth Millerda gördüm bi de. Ama bu adamdakiler daha esaslı

AMOK KOŞUCUSU

“Aklı bir karış havadaki kadınların hayatlarının her anında sahip oldukları o muhteşem unutkanlıkla, sürgünde bulunduğunu, eskiden Fransa’da hükümdar olduğunu, şimdi kelebeklerle ve parlak renkli çiçeklerle nasıl oynuyorsa bir zamanlar insanların yazgılarıyla da öyle oynamaya hakkı olduğunu unutuverdi…”

“Düşsüz geçirilen kapkara bir gecenin ardından, birden günün içine dalıveriyordu insan…”

“Odaya yavaş yavaş akşam doldu, ama o akşamı hissetmedi. Çünkü akşam ağırdan alır. Öğle zamanı gibi küstahça pencereden içeri bakmaz, duvarlardan karanlık sular gibi fışkırır, tavanı boşluğa doğru kaldırır, her şeyi yavaş yavaş alıp sessiz sularının içine karıştırır.”

“Büyük bir hırsla hepsini mideye indirdi, açlığını, tiksintisini, utancını da birlikte yuttu, bir hayvan gibi yedi hepsini, donuk bakışlarla ve gerilmiş yüz hatlarıyla.”

“Acısını parçalara ayırmaya başladığı için gitgide sakinleşti.”

SINIRIN GÜNEYİNDE GÜNEŞİN BATISINDA

“Sessiz bir köşedeki bir restoran masasındaki “rezerve” işareti gibi, o özel yeri Şimamoto’ya ayırmıştım. Onu bir daha asla göremeyeceğime emin olmama rağmen.”

“O, Şimamoto’dan sonra, söylediğim her şeyi hayran hayran dinleyen ilk kızdı. Bana gelince, onun hakkındaki her şeyi öğrenmek istiyordum. Her gün ne yiyordu, nasıl bir odada yaşıyordu. Pencereden baktığında ne görüyordu. Adı İzumi’ydi. İlk konuştuğumuzda ona ismini sevmelisin demiştim. Japonca “dağ pınarı” demek.”

“Komünist, dişçi ve tenis düşkünü –ne sıra dışı bir kombinasyon!”

“Kendi kendime, O Şimamoto değil, dedim. Bana Şimamoto’nun verdiklerini veremez. Ama işte karşımda, tamamen bana ait, benim için elinden geleni yapıyor. Onu nasıl incitebilirim? O zaman ar bilmiyordum. Birini tekrar düzelemeyecek kadar kötü kırabileceğimi. İnsan, sadece var olarak diğer bir insanda dönüşü olmayan yaralar açabiliyordu.”

“Ne derseniz deyin bu iş bana göre değildi. Sanki ölümüm uzaktan beni izliyor gibi hissediyordum.”

“Elini bıraktığımda bir yerlere savrulacakmışım gibi hissettim.”

“”Hacime” diye başladı, “asıl acı olan şey, geri dönemeyeceğimiz gerçeği. Bir kez ilerlemeye başladın mı, ne yaparsan yap gittiğin yoldan geri dönemiyorsun. En ufak bir sapma her şeyi sonsuza dek değiştiriyor.””

“Ağlayabilseydim, her şey daha kolay olabilirdi. İyi de, neye ağlayacaktım? Kimin için ağlayacaktım? Başkalarına ağlamak için çok bencildim, kendime ağlamak içinse çok yaşlı. Nihayet sonbahar da geldi. Ve ben bir karar aldım. Yaşamam gereken şeyler vardı: artık bu şekilde yaşayamazdım.”

“Bazen sana baktığımda, çok uzak bir yıldıza bakıyormuşum gibi hissediyorum” dedim. “Göz kamaştırıcı fakat on milyonlarca yıl öncesinden gelen bir ışık. Hatta belki de yıldız artık yok. Yine de bazen o ışık bana her şeyden daha gerçek görünüyor.”

BU DEFA BAŞKA DEME, ÇÜNKÜ İNANIRIM…

"Niye küsersin sen aşka çok zor kalbin attıkça Her acıya dayanırdım da bana inan bu bambaşka…"

Hayatım lopa alınmış bir albüm gibi geliyor bazen, dönüyor dolaşıyor aynı şeyleri yaşıyorum sürekli. Değişen tek şey sıralama oluyor o da random ayarını seçmiş olduğumdan olsa gerek. Aslında her defasında başıma geleceğini biliyorum da başlıyorum. Ve düşündüğüm gibi de oluyor her şey. Peki nasıl oluyor da her defasında şaşırabiliyorum en nihayetinde? Bu gerçekten ilginç.

“Kadınlar aynı, erkekler aynı…” cinsler olarak birbirimizin fenotipi gibiyiz sanki. En azından ikili ilişkilerde başarısızlıkla sonuçlanan bir denemenin arkasından “Kadınlar/Erkekler hep böyle” dememiz bunu kanıtlıyor belki de. Peki bunu bile bile neden her defasında hayal kırıklığına uğratan bu maceralara girişiyoruz. Aşk hayatında bakıyorum da herkes loop modunda, ama herkesin kendine has karakteristik bir döngüsü var, bu konuda haksızlık etmek istemem. Bazı nüanslar var herkesin ilişkisinde. Ama temelde aynı bokun laciverti ilişkiler. Benim mazeretim her defasında karşımda “Bana inan bu bambaşka” diyen birilerini bulmam. Bambaşka vaadiyle başlayan ilişkimde sürekli nostaljik bir tat alan ben naftalin kokulu bir ayrılık konuşmasına maruz kalıyorum ayrı dekorda ama aynı tarz kelimelerle. Aşk hayatım play list gibi. Hani güzel olan her müziği dinlerim mantığıyla hareket etmişim. Karışık cdnin hakkını verircesine her türden mp3 mevcut. Bu kadar karışık şarkılar neden bana aynı tadı veriyor? O da acının tadının aşkta tek çeşide evrilmesinden olsa gerek.

“Biliyorsun zor anlarda kaçtığım o yer varya Yine çıktım aynı yola sende gel biraz sonra”

Neyse bir aşka daha son verirken ben yine çok yakınlarda, hatta olduğum yerde pinekliyor olucam. Belki de en doğrusu sevgiyi bölüştürmektir kedi besleyip, çiçek yetiştirip, kilim örmeli, aşkımı ilmek ilmek desenlere dökmeli belki de mor salkımlı sokakta hiç kimsenin ellerini tutmamalı… Ben iki kere ağlamakla kalsam iyiydi, ikiyi aşalı çok oldu….

Bir regl sancısıdır hayat...

"Reglim yârim benim Reglim canım benim
Reglim kanım benim sevdalımsın Reglim..."

İnsanlar asırlarca zamanı ölçmek için türlü türlü yöntemler aramışlar. Sonra bu yöntemlerden mütevellit takvimler ortaya çıkmış. Miladi takvim, hicri takvim, ay takvimi, 12 hayvanlı türk takvimi, maya takv-siktir git maya!- Ancak asırlardır değişmeyen bir takvim vardır ki o da kadınların regl döngüsüdür...

Şu taş, demir devirlerine döndüğümüzü düşündüğümüzde şu regl dönemi tripleri o zamanda da var mıydı acaba merak ediyorum. Veya o devrin adamları ne derece tahammüllüydü kadın kaprisine. La ne düşünücem o devirleri siktirsin gitsinler. Regl dönemi çok zordur bazıları için. Bazılarının beli ayrılır o sikik dönemde, bazısı hastanelere taşınız. Bazıları sıcak sever diyemicem çünkü regle her daim en iyi gelen ilaç sıcak tutmaktır vücudu gencolar.

Evet regl sancılı, regl zor, regl örseleyici, regl kötü, regl götün teki tamam ama yokluğu daha beter be güzeller daha kötü. Hala çocuk sahibi olabilme ihtimalinin olduğunu bilmek az birşey mi gençler sorarım size? Peki ya düzensiz regl olan bağyanlar? Tedavi olun ve regl olduğunuz andaki coşkunuzu bu şarkıylan taçlandırın!

"Bugün regl günü çalsın hep sazlar
Durmasın hiç güm güm vursun davullar
Söylesin diller coşsun gönüller
Reglimiz olsun oynasın eller"